Vorige week was ik een beetje gefrustreerd en wilde dat met mijn Facebook vrienden delen.
Ik loop namelijk al een tijdje met mijn eigen haar. Drie jaar geleden besloot ik natural te gaan omdat ik heel veel last van mijn hoofdhuid kreeg na het vlechten en relaxen van mijn haar. Mijn haarlijn was ook niet wat het moest zijn. Omdat ik daar zo verdrietig van werd, besloot ik natural te gaan.
Het valt me op dat ik nu vaak een bepaalde blik – die mij overigens niet aanstaat- krijg van andere vrouwen, sisters, die een protective hairstyle dragen, en dan bedoel ik in dit geval een pruik. Ik besloot mijn frustratie te uiten op Facebook, waarop ik allerlei positieve reacties kreeg zoals: ‘Je bent mooi zo als je bent.’ Thanks! Dat weet ik ook en dat voel ik ook, denk ik dan.
Tussen alle reacties zaten ook een paar scherpe. Je kent ze wel, van die reacties die je echt aan het denken zetten.
Een paar voorbeelden: ‘Op het moment dat je helemaal happy en gewend bent aan natural zijn, zal die blik je niet eens opvallen!’ of ‘Hou nog even vol en dan ontwikkel je een ‘ blinde vlek’ voor scheel kijkende mensen.
Gewend ben ik niet helemaal, maar happy dat ik met mijn eigen haar loop, ben ik wel. Ik zie dat mijn dochter het ook helemaal geweldig vindt wanneer ik met mijn eigen haar bezig ben. ‘You go, mama’ roept ze dan.
Maar waar komt dan toch die frustratie vandaan? Tijd voor een beetje zelfreflectie!
Ik merk dat ik zocht en eigenlijk nog steeds zoek naar een bepaalde support danwel erkenning van andere sisters. Onbewust neem ik mee dat volgens de maatschappij mijn haar niet mooi is of niet geschikt is.
Dat moet veranderen, want zolang ik dat geloof, bewust of onbewust, kan ik niet naar die blinde vlek toe, naar die status dat het mij niet raakt, en blijf ik soortgelijke situaties aantrekken waarbij ik me ongemakkelijk voel.
De reactie van mijn dochter laat mij inzien dat dicht bij jezelf blijven het belangrijkste is. Daarnaast ben ik voor haar ook een voorbeeld.
Ik heb nog nooit zo dicht bij mezelf gestaan als nu. Het is zo krachtig om helemaal jezelf te zijn en dat wil ik vasthouden. De trotse uitdrukking op het gezicht van mijn dochter inspireert mij om bestand te zijn tegen al het negatieve. Als ik steeds meer andere sisters zou zien die zonder enige zorg hun natural hair rocken zal mij dat nog standvastiger maken.
Ik wil naar die blinde vlek toe! Who is with me?
Hoe ik daar kom? Daar schrijf ik de volgende keer over.
Love & Light
Samora Indira Schurman.